Kościół w Gniewczynie Łańcuckiej

Pierwszy drewniany kościół w Gniewczynie Łańcuckiej został prawdopodobnie zbudowany po 1340 roku (wspominają o tym akta grodzkie i ziemskie). W roku 1580 Zofia ze Sprowy Odworąż przekazała parafię w Gniewczynie bożogrobcom, którzy ją posiadali aż do 1716 roku. Kościół ten istniał do 1624 roku, kiedy to został zniszczony przez najazd Tatarów, a ks. Mateusz Wierzbicki został zamordowany. Po roku 1625 zbudowano nowy drewniany kościół, który konsekrowano w 1754 roku. W latach 1882-1885 zbudowano murowany kościół konsekrowany 1885 roku. Obecny murowany został zbudowany w 1910 roku, a jego konsekracja nastąpiła w 1931 roku. W 1938 roku parafia Gniewczyna Łańcucka liczyła 4470 wiernych (Gniewczyna Łańcucka 1700; Gniewczyna Tryniecka 580; Gorzyce 840; Jagiełła 980; Wólka Małkowa 230; Zmysłówka 140) ponadto parafię zamieszkiwało 250 Unitów i 30 Żydów.

W latach 1878-1880 istniała w Tryńczy kaplica (In aula Trynczaensis fungitur munere domest), w której posługiwał ks. Alojzy Sakowicz (z diec. Wieleńskiej). W latach 1885-1910 była kaplica prywatna w posiadłości dworskiej Kellermanów (In aula Trynczaensis adest capella privata pro celebrando Sacrif. Missae adaptata).  W 1910 roku Tryńcza, Głogowiec i Ubieszyn zostały przydzielone do nowej parafii w Tryńczy później Wólka Ogryskowa i część Gorzyc również przydzielono do Tryńczy a ok. 1926 roku Wola Buchowska i część Jagiełły (Niechciałki) przyłączono do Wólki Pełkińskiej. W 1925 roku w Gorzycach, książę Andrzej Lubomirski w swojej prywatnej posiadłości utworzył kaplicę (in Gorzyce adest capella celebrationi adaptata).